مرا از خویشتن بیگانه کردی جان شیرینم
غمم را نقل هر کا شانه کردی جان شیرینم

. . .

دل از بی همزبانی با می و مستی قرین آمد
مرا هم صحبت پیمانه کردی جان شیرینم

عیان شد راز پنهان دلم در بزم می خواران
چو در هر قطره اشکم خانه کردی جان شیرینم

. . .
لبم خاموش و دل خاموش و اشکم صد زبان دارد
تو هرگز گریه مستانه کردی جان شیرینم

سرآغاز

شروعی زیبا و آینده ای جاوید

پ.